Puur Art Deco. Prachtig!
Door en voor mijn werk was ik in 1975 of zo lekker luxueus op het reclamefilm-festival in Cannes. Voor tussendoor even naar iets anders dan commercials kijken was weinig tijd maar genoeg om dit spel tegen te kopen. Hebben! Wat het moest kosten? Tja, zei de antiquair. Hij wist nauwelijks wat het was. Het zat bij een complete inboedel. Zegt u het maar, zei hij. Daar sta je dan. Dat het hier om topkwaliteit ging, was ook voor een niet-kenner duidelijk. Ik heb toen een bod gedaan. Kennelijk hoger dan hij in z’n hoofd had. Want hij zei meteen Ja. Teveel heb ik niet betaald. Het spel is inmiddels zo’n acht keer meer waard. Maar niet te koop.
Alles glijdt en sluit perfect.
De stenen (21x31x14mm) zijn Chinees. De verhouding been bamboe is eigenlijk niet optimaal. Want hoe dunner het bamboe hoe makkelijker het splijt. Daar is wat sprake van. Gelukkig minimaal. Het gebruikte been is helder wit en vertoont geen enkele storende structuur. De gravering is van hoge kwaliteit. Maar echt mooi wil het niet worden. De kist wint.
Vakmanschap.
‘Dure’ gravering van de stenen.
Menselijke figuren op de seizoenen.
De stenen hebben iets te dik been.
Stenen van been. Maar wel fiches van heus ivoor. Overigens van ruim vóór het verbod daar op.
Ook ivoren windenschijfjes. Hun mingdoosje ontbreekt helaas. De benen dobbelstenen zitten in een ivoren cricketdoosje.
Het enige ivoor in mijn collectie.
De handleiding is uit het Engels vertaald. Het boekje stamt uit 1924 en bevat onder meer vermakelijke foto’s van mahjongende dames.
Franstalige handleiding met een illustratie van mahjongende dames.
